جامعه شناسی بدن ، شاخه ای از جامعه شناسی است که به طور خاص به مفهوم بدنمندی به مثابه پدیده ای اجتماعی ، موضوعی نمادین ، یک بازنمود و عاملی برای تخیل می پردازد . این شاخه ، همواره به یادمان می آورد کنش های سازندۀ بافت زندگی روزمره ، از ساده ترین اشکال آن تا پیچیده ترینشان ، نیازمند دخالت و عامل بدنی اند . انسان ولو صرفاً با فعالیت های دریافتی حس های خود در هر لحظه از زندگی اش ، یعنی با دیدن ، چشیدن ، بوییدن ، لمس کردن و غیره به جهان پیرامونش معانی دقیق می دهد.

حرکات فیزیکی انسان به مجموعه ای از نظام های نمادین مربوط می شوند . با زایش بدن ، نشانه های آن نیز زاده می شوند و رشد می کنند و به هستی فردی و جمعی امکان می دهند . بدن محور رابطه با جهان است . مکان و زمانی که هستی از خلال تصویر خاص یک کنشگر تجسم می یابد . از خلال بدن ، انسان ذات حیات را از آن خود می کند و این ذات را از طریق نظم های نمادین مشترک خود با اعضای جماعتی برای دیگران نیز به بیان می آورد. کنشگر بدین وسیله جهان را به گونه ای فیزیکی به اختیار خود در می آورد و از آن خود می کند .

فرایند اجتماعی شدن تجربۀ کالبدی ، جزئی ثابت از شرایط اجتماعی انسان است که در دوره هایی از تجربۀ هستی خود ، به خصوص در دورۀ کودکی و بلوغ در قدرتمندترین موقعیت قرار دارد. بیان بدن از لحاظ اجتماعی قابل انعطاف است ولو آن که همواره بنا بر سبک خاص زندگی هر فردی تجربه شود . دیگران کمک می کنند تا مرزهای جهان هر کس شکل بگیرد و بدن او بتواند برجستگی اجتماعی مورد نیازش را بیابد.