مانایی: علم و هنر بلند زیستن

شابک: 9786225213425

3٬500٬000 ریال

درباره این کتاب

«نخستین بیمار در حال احتضاری را که دیده‌ام هیچ‌گاه از یاد نمی‌برم. اوایل سال دوم تحصیلم در دانشکده پزشکی بود و من عصر شنبه را به صورت داوطلبانه در بیمارستان می‌گذراندم. دانشکده ما را تشویق می‌کرد تا چنین کنیم. اما قرار بود فقط نظاره‌گر باشیم، چراکه می‌دانستیم ما در آن مرحله خطرآفرین خواهیم بود.

ناگهان زنی حدوداً سی‌ساله با شکایت تنگیِ نفس وارد بخش اورژانس شد. او از اهالی شهر ایست پالو آلتو بود و از فقرای آن شهرِ بسیار ثروتمند به حساب می‌آمد. در همان حالی که پرستاران مشغول گرفتن نوار قلب از او بودند و ماسک اکسیژن را بر روی بینی و دهانش قرار می‌دادند، من کنارش نشستم و سعی کردم از طریق خوش‌وبش کردن با او، حواسش را پرت کنم. نامت چیست؟ آیا بچه داری؟ چه مدت است که دچار چنین احساسی هستی؟

ناگهان، صورتش از ترس منقبض شد و خودش به نفس‌نفس افتاد. چشمانش بالا رفتند و از هوش رفت.

در عرض چند ثانیه، تعداد زیادی از پرستاران و پزشکان به بخش اورژانس سرازیر شدند و شروع کردند به اجرای "دستورالعملی" بر او: لوله تنفسی را وارد مجاری تنفسی او کردند و در آخرین کوشش برای احیای وی، دوز بالایی از دارویی قوی را به او تزریق کردند. درهمین‌حال، یکی از دستیاران تخصصی شروع به فشردن قفسه سینه زن کرد. پزشک دستگاه شوک الکتریکی را به سینه بیمار می‌زد و در همان حینی که بدن بیمار به واسطه جریان برق شدیداً تکان می‌خورد، همه در نتیجه این تکان‌ها خود را عقب می‌کشیدند. همه‌چیز از قبل طراحی شده بود. همه می‌دانستند که باید چه کاری انجام دهند.

گوشه‌ای ایستادم و سعی کردم جلوی دست و پای دیگران نباشم، اما همان کسی که مشغول انجام دادن عمل احیا بود مرا خطاب قرار داد و گفت: «هی پسر، می‌توانی به اینجا بیایی و کمک کنی تا من قدری استراحت کنم؟ فقط کافی است با همین نیرو و ریتم کنونی من، عمل احیا را ادامه دهی، باشه؟»

بدین‌ترتیب برای اولین بار در عمرم، عمل احیا روی یک انسان واقعی، و نه یک مانکن، را آغاز کردم. اما تلاش‌ها کارساز نیفتاد. زن همان‌جا روی میز جان سپرد، درحالی‌که من کماکان با دستگیره‌های احیا روی قفسه سینه‌اش می‌کوبیدم. همین چند دقیقه قبل بود که در مورد خانواده‌اش از او سؤال می‌پرسیدم. پرستاری ملحفه را روی صورت زن کشید و همه، به همان سرعتی که به بخش اورژانس هجوم آورده بودند، از آنجا پراکنده شدند.»